Şakşakçı, para karşılığında bir gösteriyi alkışlayarak ya da yererek izleyicileri etkileyip yönlendirmeye çalışan kişi. Şakşakçıların varlığı Eski Yunan’da Atina’daki Dionysos Tiyatrosu’nda düzenlenen gösterilerden beri bilinir. İÖ 4. yüzyılda Philemon, komedi yarışmalarında izleyicilerin arasına soktuğu şakşakçılarla jürinin kararını etkileyerek Menandros’u birçok kez yenmişti. Roma Döneminde tiyatrolarda ve mahkemelerde şakşakçılara sık sık rastlanırdı. Sanat meraklısı zenginlerin düzenlediği özel gösterilerde de dalkavuklar ve miras avcıları şakşakçılık yapardı. İmparator Neron da söylev vermek için gittiği her yere 5 bin kişilik şakşakçılar grubunu birlikte götürürdü.
Fransa’da 18. yüzyılda şövalye Jacques de la Morliere ve şair Claude-Joseph Dorat’ın oyunlarında kendilerini destekleyecek şakşakçılar tuttukları bilinir. 19. yüzyılda şakşakçılık sürekli bir kurum haline geldi. Paris’te hemen her tiyatro şakşakçı kullanmak zorunda kaldı; oyunculardan aylık alan, tiyatro yöneticilerinden ücretsiz bilet sağlayan şakşakçı önderleri son derece etkileyici oluyordu. Şakşakçılar arasında çeşitli uzmanlık alanları bile oluşmuştu. Bazıları bir oyunun iyi bölümlerini ezberleyerek yanlarında oturanların dikkatini buraya çekerdi; ayrıca komedilerde sürekli yüksek sesle gülen kahkahacılar (rieur), izleyicinin neşesinin sürmesini sağlayan gıdıklayıcılar (chatouilleur), melodramlarda sürekli ağlayan kadınlar (pleureuse) ve bis yapılması için bağıran bisçiler (bisseur) vardı.
0 comments: